O programie

Polski Himalaizm Zimowy im. Artura Hajzera

Geneza powstania

Twórcą programu Polski Himalaizm Zimowy realizowanego przez  Polski Związek Alpinizmu był Artur Hajzer, a kierownikiem honorowym jest Krzysztof Wielicki. Program został powołany w 2010 r. uchwałą zarządu Polskiego Związku Alpinizmu (PZA). Od września 2013 Program nosi nazwę Polski Himalaizm Zimowy im. Artura Hajzera. Program ma na celu zdobywanie gór w Himalajach i Karakorum trudnymi technicznie drogami w stylu alpejskim, wsparcie himalaizmu kobiecego, zdobywanie najwyższych gór zimą i eksplorację nieznanych, dziewiczych rejonów górskich. Aktualnym szefem programu Polski Himalaizm Zimowy jest Piotr Tomala.

Historia

Twórcą pojęcia i dyscypliny himalaizm zimowy był legendarny kierownik polskich wypraw w góry wysokie Andrzej Zawada. Zdobywanie szczytów zimą rozpoczął od pierwszego zimowego wejścia na Noszak – 7492 m (razem z Tadeuszem Piotrowskim) w lutym 1973 roku.

Pasmo polskich zimowych sukcesów w Himalajach zaczęło się od zimowego wejścia na Mount Everest (8848 m) którego dokonali Leszek Cichy i Krzysztof Wielicki 17 lutego 1980 roku. Kierownikiem wyprawy był Andrzej Zawada.

To właśnie on zamarzył, aby Polacy napisali historię himalaizmu. To w jego głowie zrodził się pomysł, aby wejść na któryś z ośmiotysięczników zimą. Kilka lat trwały pertraktacje z władzami Nepalu, które nie mogły się nadziwić, że ktoś chce zdobywać Himalaje o tej porze roku, skoro są ku temu odpowiedniejsze okresy. Kiedy jesienią 1979 r. zezwolenie z Nepalu nadeszło, Zawada zadecydował: „Bierzemy najwyższy”.

Jednym z członków ekipy został 30-letni wówczas Krzysztof Wielicki. Był przewidziany w drugiej ekipie, która miała zdobywać Mount Everest wiosną, jednak zwolniły się dwa miejsca – dwóch kolegów nie mogło pojechać ze względów osobistych i Wielicki zastąpił jednego z nich.

– Jechaliśmy w ciemno. Nie wiedzieliśmy, jak wygląda zima w Himalajach. Myśleliśmy, że będzie co najmniej 2 m śniegu, a było go bardzo mało. Od razu uderzył nas zimny „jet stream”, potężny wiatr wiejący wąskim strumieniem. Walczyliśmy z żywiołem, który niszczył nam obozy – wspomina Krzysztof Wielicki. I dodaje: – Nie baliśmy się trudności. Bo dla alpinisty jak jest trudno, to jest fajnie. Byli tacy wśród nas, co mówili: oddałbym palec albo nawet dwa, żeby tylko wejść zimą na Mount Everest. Sam Wielicki pojechał do Nepalu z ledwo co zaleczonymi odmrożeniami.

– To nie jest walka z górą, lecz z samym sobą, ze swoimi słabościami – tłumaczy sens wspinaczki himalaista.

Wyposażenie ekipy – wiadomo, PRL – dalekie było od zachodnich standardów. Spodnie z wełny, kurtki z ortalionu uszyli domowym sposobem przyjaciele. Wielicki miał okulary spawalnicze. Brak dewiz uniemożliwiał zaopatrzenie się w sklepach na Zachodzie.

– Nie sprzęt, lecz człowiek decyduje o powodzeniu akcji. Można mieć najlepsze wyposażenie, ale jak człowiek nie ma umiejętności i determinacji, to nic mu to nie pomoże. Najwyżej da poczucie komfortu – twierdzi Wielicki.

Himalaje, Nepal. Polska wyprawa zimowa na Mount Everest. Polscy himalaiści w bazie głównej, wśród nich Krzysztof Wielicki (drugi z lewej). Wyprawa zakończyła się zdobyciem szczytu 17 lutego 1980 r. przez Leszka Cichego i Krzysztofa Wielickiego
Krzysztof Wielicki
Himalaje, Nepal. Polska wyprawa zimowa na Mount Everest. Polscy himalaiści w bazie głównej, wśród nich Krzysztof Wielicki (drugi z lewej). Wyprawa zakończyła się zdobyciem szczytu 17 lutego 1980 r. przez Leszka Cichego i Krzysztofa Wielickiego

Ze wszystkich 14 ośmiotysięczników Ziemi stanowiących tzw. Koronę Himalajów (choć zawiera ona również ośmiotysięczniki Karakorum) Polacy zdobyli 10 szczytów, w tym jeden z nich został zdobyty w zespole polsko-włoskim. Po latach 80-tych tempo zdobywania ośmiotysięczników zimą przez Polaków osłabło mimo podejmowania prób takich jak: wyprawy na Nanga Parbat 1997 oraz 1998 (kier. Andrzej Zawada), Makalu 2001, Netia K2 2003, Nanga Parbat 2007, (kier. K.Wielicki), Broad Peak 2009, 2010 (kier. A.Hajzer). Powodem było to, że większość niezdobytych wówczas szczytów leżało w Karakorum. Panują tam warunki znacznie surowsze od tych w Nepalu i Tybecie (niższe temperatury, silniejsze wiatry). Pierwszy ośmiotysięcznik zdobyto w Karakorum dopiero po 24 latach prób – w 2011 roku Gasherbrum II (przez zespół międzynarodowy S.Moro, D.Urubko, R.Cory).

Pierwsze zimowe wejścia na ośmiotysięczniki:

• 17 lutego 1980 Mount Everest (8848 m) – Krzysztof Wielicki i Leszek Cichy. Narodową wyprawę poprowadził Andrzej Zawada; pierwsze wejście zimą na szczyt ośmiotysięczny;
• 12 stycznia 1984 Manaslu (8156 m) – Maciej Berbeka i Ryszard Gajewski. Kierownikiem zakopiańskiej wyprawy był Lech Korniszewski;
• 21 stycznia 1985 Dhaulagiri (8167 m) – Andrzej Czok i Jerzy Kukuczka. Wyprawą Gliwickiego Klubu Wysokogórskiego kierował Adam Bilczewski;
• 12 lutego 1985 Cho Oyu (8153 m ) – Maciej Berbeka i Maciej Pawlikowski. Kierownikiem polsko-kanadyjskiej wyprawy był Andrzej Zawada. Trzy dni później tą samą drogą szczyt zdobyli: Zygmunt Heinrich i Jerzy Kukuczka;

• 11 stycznia 1986 Kangczendzonga (8598 m) – Krzysztof Wielicki i Jerzy Kukuczka. Kierownikiem wyprawy Gliwickiego Klubu Wysokogórskiego był Andrzej Machnik;
• 3 lutego 1987 Annapurna (8091 m) – Artur Hajzer i Jerzy Kukuczka (kierownik wyprawy);
• 31 grudnia 1988 Lhotse (8511 m) – w noc sylwestrową stanął na szczycie Krzysztof Wielicki. Kierownikiem polsko-belgijskiej wyprawy był Andrzej Zawada;
• 14 stycznia 2005 Shisha Pangma (8027 m) – Piotr Morawski i Simone Moro (Włochy). Kierownik wyprawy Jan Szulc;
• 9 lutego 2009 Makalu ( 8463 m) – Simone Moro (Włochy) i Denis Urubko (Kazachstan).
• 2 lutego 2011, Gasherbrum II ( 8035 m) – Simone Moro (Włochy), Cory W. Richards (USA) i Denis Urubko ( Kazachstan).
• 9 marca 2012, Gasherbrum I (8068 m) – Adam Bielecki, Janusz Gołąb. Kierownik wyprawy Artur Hajzer.
• 5 marca 2013, Broad Peak (8047 m) – Maciej Berbeka, Adam Bielecki, Artur Małek, Tomasz Kowalski. Kierownik wyprawy Krzysztof Wielicki.
• 26 lutego 2016, Nanga Parbat (8125 m)- Simone Moro, Alex Txikon, Ali Sadpara

Obecnie do zdobycia pozostał leżący w Karakorum na terenie Pakistanu szczyt K2 (8611 m).
Na tę górę podejmowane były próby wejścia zimą trzykrotnie:
• w sezonie 1987/1988 wyprawa polsko-kanadyjska kierowana przez Andrzeja Zawadę od strony pakistańskiej, drogą Abbruzzi, osiągnięto wysokość 7100 m,
• w sezonie 2002/2003 wyprawa międzynarodowa Netia K2 kierowana przez Krzysztofa Wielickiego od strony chińskiej, filarem północnym, osiągnięto wysokość 7600 m,
• w sezonie 2011/2012 wyprawa rosyjska, od strony pakistańskiej drogą Basków. osiągnięto wysokość 7200 m.

Zdobywanie szczytów jest ważne, ale najważniejszy jest człowiek.

Ludzie, którzy tworzą PHZ zdobyli wiele nagród nie tylko za osiągnięcia we wspinaniu, ale również za wspaniałą ludzką postawę, empatię i chęć niesienia pomocy.

Zobacz więcej
Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Dowiedz się wiecej Pliki cookies to niewielkie pliki tekstowe przechowywane przez przeglądarkę internetową na urządzeniu użytkownika) m.in. do analizy statystycznej ruchu, dopasowania wyglądu i treści strony do indywidualnych potrzeb użytkownika. Pozostawiając w ustawieniach przeglądarki włączoną obsługę plików cookies wyrażasz zgodę na ich użycie. Jeśli nie zgadzasz się na wykorzystanie plików cookies zmień ustawienia swojej przeglądarki. Akceptuję