Celem było zdobycie K2 zimą - jedno z największych wyzwań współczesnego himalaizmu sportowego. Z powodu silnych wiatrów i niskich temperatur stoki góry pokryte są z reguły szklistym lodem. O sukcesie decyduje wytrzymałość i siła himalaistów.
Narodowa, zimowa wyprawa na K2 2017/2018

Relacje
Droga i cel
Uważany za najtrudniejszy ośmiotysięcznik do zdobycia. K2 jest tak niebezpieczny przede wszystkim dlatego, że trudności techniczne (wspinaczkowe) w drodze na wierzchołek znajdują się bardzo wysoko, w okolicy 8000 m n.p.m. Dodatkowym czynnikiem jest wysokość góry względem otaczających ją lodowców – w każdą stronę szczyt opada ponad 3-kilometrowej wysokości ścianami. Ponadto wejście na K2 utrudnia gorsza od panującej na Evereście pogoda, gdyż K2 jest najbardziej wysuniętym na północ ośmiotysięcznikiem. Najpopularniejsza droga na szczyt wiedzie przez Żebro Abruzzi. Są tam dwie trudne technicznie sekcje – Komin House’a i Czarna Piramida. Gdy wspinacze mają to za sobą, muszą zmierzyć się jeszcze ze żlebem Bottleneck („Szyjką od butelki”), nad którym znajduje się ogromny serak. To ostatni ośmiotysięcznik, którego nie udało się zdobyć zimą.
Z powodu wysokiego odsetka wypadków śmiertelnych nazywany bywa Górą Mordercą.
Podczas zimowej wyprawy na K2, ekipa polskich himalaistów będzie wspinać się południowo-wschodnim filarem, tzw. drogą Basków, nazywaną też drogą Cesena. Prowadzi ona filarem między drogą Kukuczka-Piotrowski a Żebrem Abruzzi – którym polscy himalaiści próbowali wchodzić latem 2016 roku – i łączy się z Żebrem Abruzzi na Ramieniu, między tzw. Czarną Piramidą i Szyjką.
Baza, z której ruszą himalaiści jest położona na wysokości 5150 m. Stąd droga prowadzi przez kolejne obozy, które członkowie ekipy muszą zbudować i wynieść do nich niezbędny sprzęt: Obóz I (5900 m), Obóz II (6350 m) i Obóz III (7000 m/) aż do Obozu IV, który został zaplanowany na tzw. ‘Ramieniu’ (8000 m/) skąd nastąpi atak na szczyt (8611 m).
Trackowanie
Kliknij w mapę by zobaczyć nasze położenie
Uczestnicy

Krzysztof Wielicki

Janusz Gołąb

Piotr Snopczyński

Adam Bielecki

Rafał Fronia

Marek Chmielarski

Dariusz Załuski

Marcin Kaczkan

Artur Małek

Piotr Tomala

Jarosław Botor

Maciej Bedrejczuk

Denis Urubko
Zdobywanie szczytów jest ważne, ale najważniejszy jest człowiek.
Ludzie, którzy tworzą PHZ zdobyli wiele nagród nie tylko za osiągnięcia we wspinaniu, ale również za wspaniałą ludzką postawę, empatię i chęć niesienia pomocy.